mukowiscydoza (łc. mucus ‘śluz’ + viscera ‘trzewia, wnętrzności’ + gr. nósos ‘choroba’) med. choroba dziedziczna polegająca na występowaniu nieprawidłowej, b. lepkiej i gęstej wydzieliny gruczołów zewnętrzwydzielniczych, która zamyka światło przewodów ciała, prowadząc do ich niedrożności oraz zalegania tych wydzielin, a ostatecznie do zwłókienia takich narządów jak: trzustka, wątroba i oskrzela; marskość torbielowata trzustki.